Ένα τηλεφώνημα στις αρχές Αυγούστου από το καλό φίλο Ζλάτι, με έκανε να ξαφνιαστώ : "Έβγαλε φίλος λίτσα εικοσιτρία κιλά με το Duo Bay Ruf Manic 95 και μεσαίο εξοπλισμό!". Επειδή εκτός από καλός ψαράς είναι και μεγάλος πλακατζής, σκέφτηκα ότι κάτι μου ετοιμάζει... Την άλλη μέρα όμως ήρθε μαζί με τον φίλο Ανδρέα και την... λίτσα! "Έχω και βίντεο, γιατί κανείς δεν μας πιστεύει", μου είπε...
Το να βγάλεις ένα μεγάλο ψάρι είναι όνειρο ζωής για πολλούς, για να μην πω για όλους. Το να σου τύχει στα δεύτερα εργαλεία σου, άκυρη στιγμή, δεν συμβαίνει κάθε μέρα. Ο Ανδρέας κάθισε και μου εξιστόρησε όλη την ιστορία για το πως έγιναν τα πράγματα και θα σας τα παρουσιάσω με δικά μου λόγια.
Η ιστορία!
Ο Ανδρέας είχε πάει σε ένα λιμάνι μαζί με τον φίλο του τον Τρύφωνα, για να αναζητήσουν λαβράκια. Όταν έφτασαν, διάλεξε να μην βγάλει το καλάμι για λαβράκια που είχε με c.w. 5-21 γρμ. αλλά να χρησιμοποιήσει το πιο δυνατό καλάμι "μπαλαντέρ" που είχε, γιατί ήθελε να ψαρέψει με μεγάλα τεχνητά είκοσι εκατοστών. Από τις πρώτες ρίψεις, η επιλογή του τον δικαίωσε αφού ένα καλό γοφάρι ξεγελάστηκε από το μεγάλο minnow. Ο Τρύφωνας στην συνέχεια πήρε ένα λαβράκι σε τεχνητό επιφανείας οπότε ο Ανδρέας σκέφτηκε να βγάλει το άλλο καλάμι για τα λαβράκια. Όμως για καλή του τύχη, αποφάσισε να δοκιμάσει με το 12-45 γρμ. να ρίξει το 95 τεχνητό του γιατί του φάνηκε ότι είδε κάποιο κυνήγι το οποίο θα χανόταν μέχρι να στήσει τον άλλο εξοπλισμό. Με σύμμαχο τον άνεμο, το Bay Ruf εκσφενδονίστηκε μακριά και μετά από τα πρώτα τινάγματα ένα "μπαμ" σταμάτησε την πλεύση του! Πρόλαβε να δει το ψάρι να γυρνάει και η φιγούρα του ήταν... τρομακτική!! Το πρώτο φευγιό ήταν ασταμάτητο και ευτυχώς που είχε στον μηχανισμό 350 μέτρα νήμα.
Ο Ανδρέας δεν είναι χθεσινός στο spinning και ήξερε ότι για να το σταματήσει το ψάρι θα έπρεπε να αναλάβει τον ρόλο των φρένων που σημαίνει ότι θα έβαζε το χέρι στην μπομπίνα και μαλακά θα βοηθούσε τα φρένα να σφίξουν τόσο ώστε να μην ανοίξουν οι σαλαγκιές. Το τεχνητό άλλωστε ήταν μικρό για τέτοιο ψάρι και το 0,28 mm παράμαλλο δεν ήταν για πολλά ζόρια. Κάποια στιγμή η λίτσα σταμάτησε και έκανε το ολέθριο λάθος να γυρίσει προς την μπούκα του λιμανιού, επιτρέποντας στον Ανδρέα να μαζέψει αρκετά μέτρα νήμα... χοροπηδώντας από βράχο σε βράχο με τις σαγιονάρες!! Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν περίμενε ότι είχε πιθανότητες να δει το ψάρι στον ντόκο οπότε αποφάσισαν να τραβήξουν βίντεο για να έχουν να θυμούνται... Τελικά μετά από περίπου είκοσι λεπτά και... δύο κινητά βίντεο, η μεγάλη λίτσα παραδόθηκε! Το ψάρι ζυγίστηκε και ήταν 23,500 κιλά ενώ οι σαλαγκιές του τεχνητού κράτησαν σχεδόν μέχρι το τέλος χωρίς να ανοίξουν. Ήταν από αυτά που δεν συμβαίνουν συχνά και ανεβάζουν πολύ ψηλά το πήχη! 
Όταν τον ρώτησα, τι ήταν αυτό που πίστευε ότι κούρασε το ψάρι μου απάντησε πολύ ειλικρινά κάτι που σπάνια συναντάς ανάμεσα στους ψαράδες : "Καταρχήν, ήμουν τυχερός που δεν έφυγε για τα ανοιχτά και γύρισε προς την ακτή. Έπειτα, πιστεύω ότι κουράστηκε γιατί δεν το ζόρισα βίαια και το έπαιξα με το χέρι στα φρένα, ακόμα και όταν ο μηχανισμός είχε παραδώσει. Βασικό ρόλο είχε και ο καλός φίλος Τρύφωνας που δεν σταμάτησε να μου δίνει κουράγιο, λέγοντας μου ότι έχουμε όλο το χρόνο αυτού του κόσμου να το παλέψουμε. Τέλος, αυτό που πιστεύω οδήγησε στην επιτυχία ήταν ότι στο παρελθόν είχα χάσει και χάσει σε τέτοιες μάχες με μεγάλα ψάρια οπότε αυτή την φορά ήμουν ψύχραιμος και έτοιμος." Μπράβο, Ανδρέα και σου εύχομαι πάντα τέτοια!
Το "αποδεικτικό" βίντεο από τα δύο κινητά :
