Καλάμια μονίμως λυγισμένα, ατελείωτα φρένα, εντυπωσιακά σάλτα έξω από το νερό και δοκιμασία του εξοπλισμού στα όρια είναι μερικές από τις εικόνες που μου έρχονται κατευθείαν στο μυαλό όταν έρχεται η ώρα του ψαρέματος του κυνηγού με την τεχνική του LRF από σκάφος. Στιγμές που είναι η πεμπτουσία της τεχνικής και που κάθε οπαδός της θα ήθελε να ζήσει.
Όλοι όσοι ασχολούνται με το spinning γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις συγκινήσεις που προσφέρει το ψάρεμα των πελαγίσιων αρπαχτικών, με την αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο από τα δυνατά φευγιά, το άκουσμα των φρένων και το λύγισμα του καλαμιού στα όρια!
Παρότι τον κυνηγό μπορούμε να τον ψαρέψουμε από την στεριά με ικανοποιητικά αποτελέσματα σε μέρη με “κοφτά” και καθαρά νερά όπως βραχώδεις κάβους ή μπούκες μεγάλων λιμανιών εγώ επέλεξα να τους αναζητήσω με σκάφος στα ανοιχτά, σε σημεία που περιπλανιούνται πολυάριθμα κοπάδια, αυξάνοντας κατά πολύ τις πιθανότητες αναμέτρησης μαζί του!
Σεπτέμβρης: Ο μήνας των Κυνηγών
Ο Αύγουστος μόλις είχε τελειώσει και μαζί του και η καλοκαιρινή περίοδος. Σε μια τηλεφωνική συνομιλία που είχα με τον καλό μου φίλο Μαρίνο, με ενημέρωσε με την ικανοποίηση να είναι έκδηλη στην φωνή του ότι στα μέρη του: “Άρχισαν οι Κυνηγοί!” Οι ντόπιοι ψαράδες είχαν αρχίσει το καθιερωμένο ετήσιο ψάρεμα της “Λαπόρδας” όπως την αποκαλούν εκεί, με ανθρώπους κάθε ηλικίας να βγαίνουν στην θάλασσα και με την παραδοσιακή συρτή να βγάζουν ικανοποιητικές ψαριές. “Απλώς τα ψάρια δεν είναι μεγάλα ακόμα, 1 με 1,200 κιλά να είναι ο μεγαλύτερος...” μου είπε ο Μαρίνος. Πραγματικά τι πιο ωραία ευκαιρία να δοκιμάσω την τύχη μου ψαρεύοντας τους με εργαλεία LRF! Εδώ όμως ας ξεκαθαρίσω αναλυτικότερα τι με οδήγησε σε αυτήν μου την επιλογή: Ο πρώτος λόγος ήταν ότι χρειαζόμουν ένα ultra light καλάμι που θα χειριζόταν άψογα πολύ μικρά minnows και πλανάκια που το βάρος τους θα κυμαίνονταν μεταξύ 3-8 γραμμαρίων.
Ο κυνηγός αρέσκεται να κυνηγάει κοπάδια από μικρόψαρα όπως σαρδελάκι, αθερίνα και άλλα είδη που κολυμπάνε κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας άρα τα τεχνητά που προσομοιάζουν γόνο φάνταζε “σίγουρη” επιλογή. Το θέμα της απόστασης που θα κάλυπτε η ρίψη ενός τεχνητού με τόσο μικρό βάρος δεν υφίσταται εδώ, καθώς θα ψάρευα από σκάφος με τα ψάρια να απέχουν μόλις λίγα μέτρα από εμένα. Ο δεύτερος όμως και κυριότερος λόγος ήταν ότι το μικρό μέγεθος των ψαριών θα έδινε απίστευτες μάχες με τα τα λεπτά εργαλεία του LRF και έτσι θα μου εξασφάλιζαν ένα πολύ αθλητικό ψάρεμα και μια επί ίσοις όροις αναμέτρηση μαζί τους!
Η παγίδα
Μετά από λίγες μέρες έφτασε η ώρα της προκαθορισμένης εξόρμησης. Παρέα θα είχα τον αδελφικό φίλο και ψαρευτικό μου ταίρι Χριστόφορο, συνοδοιπόρο από τα πρώτα βήματα μου στο spinning με το κοντέρ να έχει καταγράψει εκατοντάδες εξορμήσεις παρέα. Για καλή μου τύχη, ξέραμε από πριν ότι υπάρχουν αρκετά ψάρια στην περιοχή οπότε θα γλίτωνα την γνωστή γκρίνια του! Το ραντεβού είχε δοθεί νωρίς το πρωί έτσι ώστε το πρώτο φως της ημέρας να μας βρει μέσα στην θάλασσα κοντά στα σημεία που θα δοκιμάζαμε την τύχη μας. Λέγοντας για σημεία, αυτά δεν ήταν τίποτα άλλο από σημαδούρες και μπιτόνια που ήταν δεμένα σε απόσταση 150-200 μέτρων από την ακτή με το βάθος να ξεπερνάει σε κάθε ένα από αυτά τα 40 μέτρα.
Εκεί οι ντόπιοι ψαράδες δένουν διάφορα αντικείμενα όπως αρμαθιές από καλάμια, παλέτες κτλ που σκοπό έχουν να συγκεντρώσουν όσο περισσότερους κυνηγούς γίνεται γύρω από αυτό το σημείο. Για όσους δεν γνωρίζουν, το συγκεκριμένο ψάρι έχει την συνήθεια να συχνάζει κάτω από διάφορα επιπλέοντα αντικείμενα ή αγκυροβολημένα πλοία ή ακόμα και... κάτω από τα σκάφη μας! Με αυτό το τέχνασμα λοιπόν οι συρταδόροι ξέρουν από πριν που να τους αναζητήσουν και φτάνοντας στο σημείο αυτό, αρχίζουν να κάνουν κύκλους γύρω από την σημαδούρα ενώ άλλες φορές παράλληλα πετούν κομμάτια από σαρδέλα στην θάλασσα προκαλώντας διατροφική... φρενίτιδα στους κυνηγούς!
Φρένα, φρένα και πάλι φρένα!
Μετά από μια σύντομη διαδρομή βρισκόμασταν στην παραλία απ' όπου θα ρίχναμε το μικρό φουσκωτό στην θάλασσα. Παρατηρώντας στο βάθος, οι πρώτοι βαρκάρηδες είχαν κάνει ήδη την εμφάνιση τους βγαίνοντας από το διπλανό λιμάνι κατευθυνόμενοι προς τις σημαδούρες που υπήρχαν πιο δίπλα. Αμέσως με τον Χριστόφορο αρχίσαμε σε γρήγορους ρυθμούς την διαδικασία του ξεφορτώματος και πράγματι μέσα σε λίγα λεπτά ήμασταν έτοιμοι να σαλπάρουμε! Αφού τσέκαρα ότι όλα πάνε καλά και η ηλεκτρική μηχανή λειτουργεί κανονικά, ετοίμασα το LRF καλάμι μου ενώνοντας το και περνώντας ένα μικρό minnow των 5 εκατοστών στην παραμάνα. Το σετ που θα ψάρευα περιλάμβανε καλάμι της εταιρίας Milo και πιο συγκεκριμένα το μοντέλο Panacea με c.w. 0.4-7 γραμμάρια, συνδιασμένο με τον... μικρούλι Ceymar 1000 της εταιρίας Okuma γεμισμένο με νήμα διαμέτρου P.E 0.6 ενώ το παράμαλλο ήταν διαμέρου 0.20 χιλιοστά. Αφού επιβιβαστήκαμε και οι δύο στο σκάφος κατέβασα την μηχανή και έβαλα πλώρη προς τις σημαδούρες ενώ προς το ίδιο σημείο κατευθυνόντουσαν και άλλες δύο βάρκες. Ευτυχώς οι συνθήκες που επικρατούσαν ήταν ιδανικές με απόλυτη άπνοια που βοηθούσαν το σκαφάκι να πλέει με ασφάλεια και ικανοποιητική ταχύτητα.
Μετά από λίγα λεπτά είχαμε φτάσει στο σημείο όπου βρίσκονταν και οι περισσότερες βάρκες, σημάδι ότι τα κοπάδια των κυνηγών βρισκόντουσαν ήδη εκεί. Έσβησα την μηχανή, άρπαξα το καλάμι στα χέρια μου πραγματοποιώντας μια γρήγορη ρίψη, με το τεχνητό να πέφτει σχετικά κοντά στο σκάφος. Στις πρώτες 4-5 μανιβελιές νιώθω την επίθεση και το γλέντι αρχίζει με τον κυνηγό να πραγματοποιεί αρχικά σάλτα έξω από το νερό και στην συνέχεια δυνατά κεφάλια προς τα κάτω λυγίζοντας το καλάμι στα όρια και κάνοντας τα φρένα του μηχανισμού να δουλεύουν... υπερωρίες!
Πραγματικά ο κυνηγός είναι αξιόμαχος αντίπαλος με πολλά αποθέματα δύναμης για το μέγεθος του, που αν ψαρευτεί με ψιλά εργαλεία όπως εκείνα του LRF, μπορούν να κάνουν το ψάρεμα του κάτι παραπάνω από συναρπαστικό! Επίσης εντυπωσιακή είναι και η εικόνα αυτού του ψαριού μέσα στο νερό με τα φανταχτερά του χρώματα, που προσωπικά με έκαναν να τον χαζεύω σαν μικρό παιδί όταν κατάφερνα να τον φέρω κοντά στο σκάφος. Συνοψίζοντας, για την επόμενη μία ώρα περίπου οι κυνηγοί δεν σταματούσαν να χτυπούν ότι τους σερβίραμε, ενώ σύνηθες ήταν το σκηνικό της ταυτόχρονης σύλληψης δύο κυνηγών από εμένα και τον Χριστόφορο.
Τεχνητά, πλεύσεις και ώρες
Οι επιλογές μας όσον αφορά τα τεχνητά ήταν μικρά minnows και πλανάκια που το μήκος τους δεν ξεπερνούσε τα 8 εκατοστά ενώ η ανάκτηση τους ήταν μέτρια προς γρήγορη με κοφτά jerks ώστε το τεχνητό να παράγει έντονες αντανακλάσεις. Αυτό όμως που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και αποτέλεσε νέο δεδομένο για μένα, έχει να κάνει με τις ώρες που ήταν περισσότερο διατροφικά δραστήριοι οι κυνηγοί: Οι παρατηρήσεις μου λοιπόν, έδειξαν ότι οι πρώτες πρωινές ώρες ήταν μακράν οι αποδοτικότερες, με τους κυνηγούς να τιμούν με μεγάλη συχνότητα τα τεχνητά μας δολώματα, σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη ότι η ιδανικότερη ώρα για το ψάρεμα τους είναι προς το μεσημέρι όταν δηλαδή ο ήλιος έχει ανατείλει πλήρως. Επίσης ένα σημαντικό tip που διαπιστώσαμε με τον Χριστόφορο και έκανε το ψάρεμα μας ακόμα πιο αποδοτικό ήταν οι στοχευμένες ρίψεις πίσω από τα απόνερα των σκαφών των συρταδόρων, που αύξαναν ραγδαία τις πιθανότητες επίθεσης από κάποιον κυνηγό.
Αφού ο ήλιος είχε ανατείλει για τα καλά οι βάρκες άρχισαν να αποχωρούν η μια μετά την άλλη, πράγμα που σήμαινε και την λήξη του ψαρέματος. Πράγματι η αποδοτικότερη ώρα είχε περάσει, καθώς στο επόμενο διάστημα οι επιθέσεις το κυνηγών αραίωσαν και μόνο κατά διαστήματα παίρναμε κάποιο ψάρι. Τότε αποφασίσαμε και εμείς να κατευθυνθούμε προς την παραλία γεμάτοι ικανοποίηση όχι μόνο από το αποτέλεσμα της εξόρμησης αλλά περισσότερο από τις όμορφες στιγμές και τις επικές μάχες που μας πρόσφεραν αυτά τα ατίθασα ψάρια.
Καλό είναι...
Κυνηγός : ένα καθαρόαιμο πελαγίσιο είδος με πολύ επιθετική συμπεριφορά που κάνει αισθητή την παρουσία του στα νερά μας τους φθινοπωρινούς μήνες γεμίζοντας χαρά όλους εμάς που προσδοκούμε να αναμετρηθούμε με αυτόν τον “αλλόκοτο” αλλά πανέμορφο επισκέπτη. Όμως... Από την πλευρά μου κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω κάτι πολύ σημαντικό που καλό θα ήταν να έχουν κατά νου όλοι όσοι θα θελήσουν να ασχοληθούν με αυτή τη τεχνική που αφορά τον όγκο των αλιευμάτων. Καλό είναι να τηρούνται αυστηρά τα πλαίσια που ορίζει ο νόμος και να αποφεύγονται οι εκατόμβες ψαριών, πράγμα που είναι καθήκον για κάθε έναν που θεωρεί τον εαυτό του ερασιτέχνη ψαρά. Εμείς σαν νέοι άνθρωποι στον χώρο του ψαρέματος πρέπει να φέρουμε νέα ήθη που συμβαδίζουν με τις δύσκολα ψαρευτικές εποχές που ζούμε και όχι να επαναλαμβάνουμε τα λάθη των προηγούμενων γενεών. Εύχομαι λοιπόν καλή τύχη σε όσους επιλέξουν να αναζητήσουν τους κυνηγούς από το σκάφος με σεβασμό πάντα προς την θάλασσα. Να είστε όλοι καλά!
